In de koralen speelde hij gedurfd met nuances, van het lichtste pianissimo tot het zwaarste forte. Hij plaatste kaarsjes bij woorden door te vertragen en te versnellen.
Gewikt & gewogen
Leeuwarder Courant, 24 maart 2016
Plaats: Grote of Jacobijnerkerk Leeuwarden
Gezelschap: Stendenkoor, Nationaal Symfonisch Kamerorkest Koorschool Viva la Musica
Voorstelling: Mattheüs Passion van J.S. Bach
Belangstelling: 300 bezoekers
Sterren: 3/5
In een muzikaal landschap met pieken en dalen voltrok zich de eerste Mattheüs Passion van het Stendenkoor onder leiding van de nieuwe dirigent Hans de Wilde. Het Stendenkoor, 25 jaar geleden opgericht door Harm Witteveen, bestaat dit jaar uit (ex-)hboleerlingen, mbo-muziekleerlingen en dito collega’s van Stenden University. Stenden mag met recht trots zijn op dit koor. In een dynamische samenstelling van ‘meesters en gezellen’ straalde de soepele koorklank (ook in de hoogste regionen) tot het eind van dit passieverhaal.
De Wilde blijkt zang-technisch veel bagage te hebben en loodste de dames en heren bekwaam door de spannende ‘Donner und Blitze’ fuga en andere heftige ‘turbae’ koordelen.
Op het gebied van ritme en de volumebalans tussen koor en orkest viel vooral in het eerste deel veel te verbeteren. Solisten moesten opboksen tegen houtblazers en dwarsfluit, wat de muzikale beleving niet ten goede kwam. Voor Bert van de Wetering (fraaie basklank met licht vibrato), die voor zijn Christus-partij wat meer naar achter op het podium stond, was dit helemaal zwaar. Hierdoor was zijn vertolking minder dramatisch.
Moeiteloos zweefde de heldere sopraanstem van Lauren Armishaw boven alles uit en in haar aria Aus Liebe kwamen begeleiding en haar ontroerende zang prachtig samen. Ook het pittige timbre van bas Julian Hartman overtuigde met zijn bevlogen uitvoering.
Evangelist André Post tekende voor enkele prachtig gezongen passages, maar leek tijdens zijn lange relaas te kampen met onzuivere intonatie.
Na de pauze beleefden we de mooiste momenten. De dirigent leidde nu met gedecideerde gebaren en zette volledig in op interpretatie. In de koralen speelde hij gedurfd met nuances, van het lichtste pianissimo tot het zwaarste forte. Hij plaatste kaarsjes bij woorden door te vertragen en te versnellen. Eigenzinnig en artistiek, geheel gericht op de emotie. Het Stendenkoor overtrof zichzelf en zette een intens, overweldigend en ritmisch Sein Blut neer.
Jeanine Kramer