Met zijn suggestieve leiding bracht de Wilde zijn passie over op het koor
Zutphens dagblad De Stentor – 2 april 2007
Door: Ton van Ingen Schenau
Passiemuziek Stabat Mater van Giovanni Baptista Pergolesi door een projectkoor o.l.v. Hans de Wilde, m.m.v. Ensemble Ars Floreat en Gert Oldenbeuving, orgel
Gehoord 30/3, Sint Willibrorduskerk, Vierakker.
Dirigent Hans de Wilde mag, hoe wel niet passend bij het sacrale karakter van de muziek, met recht een muzikale duivelskunstenaar worden genoemd. Hij plukte zes sopranen en dito zoveel alten uit de verschillende koren die hij leidt, liet ze kennismaken met de muziek, repeteerde twee keer met ze en zette een adembenemende uitvoering van Pergolesi’s Stabat Mater neer.
Dit werk uit 1736, waar van de muziek voor een groot deel bestaat uit zijn al vijf jaar eerder gecomponeerde Dies Irae, geeft de smart van Maria weer als zij haar zoon aan het kruis ziet hangen. ‘Smart had moeders hart bevangen, tranen stroomden langs haar wangen, waar haar zoon gekruisigd hing’ is de berijmde vertaling die Willem Wilmink van de eerste strofe maakte.
Een uitverkochte kerk was oorgetuige van een concert, waarbij zowel instrumentaal als vocaal op hoog niveau werd gemusiceerd. De opmaat was de bekende Canon van Pachelbel, die door Ars Floriat met speels gemak ten gehore werd gebracht. Met vier virtuoos uitgevoerde delen uit Die Kunst der Fuge van Bach liet het ensemble horen een hoge ma te van professionaliteit te bezitten. Met organist Gert Oldenbeuving als zekere factor in hun midden ondersteunden ze daarna als perfect continuo het koor bij het Stabat Mater.
Bij het met schrijnende dissonanten ingezette ‘Stabat Mater Dolorosa’ bleek al meteen dat het koor zuiver klonk en het stemmenmateriaal dus goed gekozen was. Dat bleek ook later bij de trefzekere inzetten en de volle klank. De unisono gezongen stukken bleven op de juiste toonhoogte en bij de tweestemmig gezongen delen mengden de stemmen goed. De Latijnse tekst was bij een iets scherpere articulatie wellicht nog iets beter overgekomen.
Met zijn suggestieve leiding bracht de Wilde zijn passie over op het koor, dat hij daarbij optrok naar het niveau waarop hij het wilde hebben en dat was bijna professioneel. De voortreffelijke akoestiek in de prachtig gerestaureerde kerk maakte er een muzikaal gebeuren van de eerste orde van.